Jestem

Wygrzebałam się z czeluści netu, który znów mnie wciągnął. Zaczęło się jak zwykle - tu jeden blog - tu jakiś link - i utknęłam na dobre ;)

W czasie, gdy nie siedzę w sieci, nie zajmuję się dziećmi/mężem/domem, nie spię, nie jem - próbuję oczywiście coś działać szydełkowo - w szerokim tego słowa znaczeniu. 

Otóż bowiem, moi kochani,  od paru tygodni udzielam lekcji szydełkowania :) Zgłosiła się do mnie znajoma ze swoją koleżanką i tak oto raz w tygodniu spotykamy się u mnie w domu gdzie staram się tłumaczyć różnice pomiędzy słupkiem a słupkiem podwójnie nawijanym, popcornem a pikotką, uczę jak czytać schematy graficzne i ogólnie wprowadzam w zawiłości szydełka. Chwilami jest śmiesznie - bo jedna z dziewczyn jest leworęczna, druga robiąc słupki nawijała nitkę odwrotnie - i w efekcie prawa praca jej robótek wyglądała jak lewa (oj, trochę nam się trybiki przegrzały w głowie zanim odkryłyśmy w czym tkwi problem ;) ). Ale ogólnie jest miło i sympatycznie, bardzo lubię te cotygodniowe sesyjki.

Popełniłam też moją pierwszą w życiu torebkę - ze schematu znalezionego w sieci z jakiejś japońskiej książki (kocham japońskie schematy - i co z tego, że nie jestem w stanie przeczytać ichniejszych krzaczków - jak schematy graficznie mają rozrysowane idealnie). 

Torebki Wam jeszcze nie pokażę w całości - wymaga wykończenia i poprawek. Nie jestem pewna czy nie powinnam jej dziergać mniejszym szydełkiem - jest dość wiotka. Dojrzewam, żeby dorobić do niej podszewkę (oj, oj - maszynę do szycia posiadam - ale mam obawy czy podszewka mnie nie pokona). Pokażę Wam na razie główną ozdobę torebki: kwiatek/broszkę:

A na zakończenie tekst sprzed paru dni mojego dziecięcia nr 2:

Nie, mamo, nie chcę iść na plac zabaw. Chcę juś wrócić do domu, bo mam gorąćkę. I zapalenie głowy. Zapalenie mam od gadania. Twojego, Wiktola i Simona.